Прэс-канферэнцыя пасля матча "Славiя" - "Хiмiк"

Відэасправаздача аб матчы

Пасляматчавая прэс-канферэнцыя

Каментар Сяргея Пятрушэўскага:

Я скажу коратка. Мы, напэўна, правялі самую лепшую гульню ў гэтым чэмпіянаце. Я рабят настройваў толькі на перамогу. Таму што пасля пяці паражэнняў і двух нічыіх нам было цяжка. Яны малайцы - выйшлі, адпрацавалі, зрабілі сваю справу. Больш сказаць няма чаго.

- Чаму ў перапынку памянялі аўтара гола - Бяляўскага?

- Гэта звязана з траўмай, у яго праблемы з задняй паверхняй сцягна.

- Чаму ў перапынку Вы ўсяго пару хвілін знаходзіліся ў распранальні, а астатні час на вуліцы?

- Мне хапіла трох хвілін, каб давесці да рабят ўсё, што я хацеў.

- Ваша каманда паставіла своеасаблівы рэкорд - усю гісторыю ў першай лізе. Плануеце і далей працягваць гэтую серыю, ці дачакаемся вашага выступу на больш высокім узроўні?

- Пасля 11 тура мы лідыравалі. Потым атрымаўся спад. Мы правалілі сярэдзіну другога круга. Хацелася б, вядома, развіцця. Але трэба разумець, што не ўсё так проста на самай справе.

Каментар Юрыя Пунтуса:

Ну я таксама коратка скажу. А нашы хлопцы не зрабілі сваю справу. Так гуляць у футбол нельга. Трэба гуляць і настройвацца так, як «Хімік» у гэтым матчы. Наогул мы выйшлі ў вышэйшую лігу толькі дзякуючы таму, што маглі настроіцца на кожны матч. Напэўна, я самы галоўны вінаваты, што мне не ўдалося наладзіць рабят, таму быў такі першы тайм. Потым была ўзрушэнне, быў другі тайм. Але, як кажуць, футбол - лакмусавая паперка. І тут ужо футбольны бог даў нам панюхаць перамогу - 2: 1, даў магчымасці забіваць галы, калі забіць было лягчэй, чым не забіць, а мы не здолелі гэтым скарыстацца. І як вынік - справядлівы вынік на табло.

- Вы ўжо думаеце аб наступным сезоне, ці ўсё-ткі спачатку павінен завяршыцца гэты?

- Вядома, павінен завяршыцца бягучы. Мы дэкларавалі сваё жаданне скончыць чэмпіянат першымі. Адзінае - ад кахання да нянавісці адзін крок. Мяне сёння так расчаравалі хлопцы і іх стаўленне да справы. Можа быць, цяпер я на эмоцыях, але я ім даў зразумець, што думаў, што ў нас адсоткаў на 70 каманда ўжо сфарміравана. Але пасля таго, што я сёння ўбачыў, я даў ім нагоду задумацца: калі яны думаюць, што каманда выйшла ў вышэйшую лігу і кожны з іх зафрахтаванага сабе месца, то яны глыбока памыляюцца.

- Вы верылі ў тое, што ў Вас усё атрымаецца з самага пачатку сезона? І ці ўсё атрымалася?

- Мы не знойдзем людзей, якія б былі цалкам ўсім задаволеныя. Але я верыў. Я не адношу сябе да людзей, якія любяць казаць, але не любяць потым адказваць. Я далёкі ад думкі, што кожнае маё слова споўнілася, бо ўсё залежыць не толькі ад мяне, але і ад каманды. Калі ты верыш і вядзеш за сабой хлопцаў, кажаш ім пра гэта, але вырашаюць-та ўсё роўна яны. Але сёння я проста дакараю сябе, таму што на ўстаноўцы перад матчам я быў сябрам для хлопцаў - ні артыстам, ні кім іншым. Я бачыў увесь тыднёвы цыкл: мне здавалася, што хлопцы пасля выхаду ў вышэйшую лігу проста лётаюць, у мяне была дылема - каго ставіць у склад. Атрымліваецца, я і з складам памыліўся, а самае галоўнае – не надаў патрэбны эмацыйны фон гульцам для першага тайма. А ў другім тайме, калі ўжо глыбока настрою не было, то была проста ўспышка, якая вылілася ў хуткі забіты гол і яшчэ пару момантаў, але потым гэтая ўспышка згасла. Пяць дзён таму здавалася, што я самы шчаслівы чалавек. А цяпер не ведаю, куды сябе падзець. Я адношу сябе да трэнераў, якія адказваюць за свае словы і маюць пачуццё сораму перад усімі вамі і перад заўзятарамі. Мне сёння сорамна за каманду.

- Ці цяжка знаходзіць матывацыю на астатнія матчы, калі выхад у вышэйшую лігу ўжо аформлены?

- Напэўна, не вельмі проста. Але націскаем. Самае галоўнае, што яны прафесіяналы. І ніхто ім яшчэ не паціснуў рукі і не сказаў, што яны заўтра будуць у вышэйшай лізе. Вядома, у нас ёсць футбалісты, якія пранеслі гэты сцяг і гулялі на высокім узроўні, іх можна пералічыць: Страхановіч, Гаеў, Кобец, Слечарчук. Ясна, Варанкоў яшчэ гуляў на Украіне. Астатнія ж нават і блізка не былі ля гэтай вышэйшай лігі. І паасобку я сумняваюся, што ў іх б гэта быў блізкі шлях. Але мы разам гэта зрабілі. Сёння трэба чапляцца. Працаваць так, каб ты заўтра не быў за бортам. І яшчэ не значыць, што той склад, які мы маем, забяспечыў сабе месца ў вышэйшай лізе. І сёння яны плюнулі мне ў душу, у іх будуць вялікія праблемы.

- Вы казалі, што на ўстаноўцы былі для гульцоў сябрам. Можа, трэба было захоўваць дыстанцыю з гульцамі?

- Я сябра для іх кожны дзень. Проста вы мяне няправільна зразумелі. Я быў асабліва без эмоцый. Проста папрасіў рабят згуляць так, як яны ўмеюць, як яны трэніраваліся, як я бачыў. Я ўчора стаяў на перадгульнёвай размінцы і атрымліваў задавальненне ад нашых дзеянняў. Я не завёў хлопцаў, не сыграў артыста. А так у нас захоўваецца дыстанцыя і субардынацыя.