8 тур "Славiя" Мазыр 4:3 Зорка-БДУ

Славія: Іваненка, Харытончык, Слесарчук (Хадаркевіч, 46), Грачышка, Шчагрыковіч (Аль-Маджыд, 79), Раеўскі (Паўлавец, 46), Герман, Кобец, Страхановіч, Катляроў (Шыкаўка, 54), Лапцеў (Хаміцэвіч, 76).

Зорка-БДУ: Чаркасаў, Яблоўскі (Сядоў, 57), Пракопчык, Шыла, Тамела (Шыцько, 84), Карп, Бацяноўскі (Казлоўскі, 46), Бурэц (Казлоў, 77), Русецкі, Хадневіч, Жук.

Галы: 1:0 - Раеўскі, 17; 1:1 - Жук, 20; 2:1 - Лапцеў, 26, 3:1 - Лапцеў, 28; 3:2 - Русецкі, 54; 4:2 - Страхановіч, 66; 4:3 - Хадневіч, 90.

Папярэджанні:

Шчагрыковіч - 40, Бацяноўскі - 43, Грачышка - 49, Тамела - 59.

Сустрэча, па ўжо існуючай традыцыі, пачынаецца актыўнымі дзеяннямі гаспадароў «Юнацтва». Насычанасць складу мазырчукоў гульцамі атакуючага плану дае аб сабе ведаць з першых хвілін сустрэчы. Што цікава, Юрый Пунтус знайшоў месца на полі для Шчагрыковіча і Германа адначасова, развёўшы іх па розных флангах: калі Сяргей выйшаў на пазіцыі правага абаронцы, то Дзмітрый заняты дзяннямі ў паўабароне ля левай броўкі. Увогуле, пачынаюць наведваць думкі, што палешукі павінны проста пераехаць суперніка сваімі дзеяннямі ў нападзенні.

Прыблізна так усё і выглядае: адзін за адным ўзнікаюць шыкоўныя моманты каля брамы Чаркасава. Хоць з рэалізацыяй зноў праблемы. Аднак на 17 хвіліне падчас чарговага прарыву Дзяніса Лапцева ў штрафную гасцей на 15 нумары «Славіі» фаляць, і арбітр цалкам абгрунтавана паказвае на кропку. Да мяча ідзе сам мазырскі цэнтрфорвард. Пакуль у галаве праносяцца думкі аб Гарадзеі, Лідзе і магчымым тысячным мячы «Славіі» ў нацыянальных чэмпіянатах, Дзяніс разбягаецца і пасылае мяч у левы кут (ізноў жа, па традыцыі), адкуль яго ўдала цягне галкіпер. Тое, што даносіцца ў гэты момант з трыбун, друкаваць нельга.

Але, як аказваецца, да таго, як Дзяніс нанёс свой ​​не самы ўдалы ўдар з адзінаццаціметровай адзнакі, адзін з гульцаў «Зоркі-БДУ» забег у штрафную. Арбітр патрабуе перабіць пенальці. У гэты раз да снарада накіроўваецца ўжо Аляксандр Раеўскі, які паказаў свій спакой у такіх справах у Гомелі. Разбег, удар - мяч у сетцы, лік адкрыты, Аляксандр радуецца, а дыктар віншуе яго і ўсіх гледачоў з тысячным мячом «Славіі» ў нацыянальных чэмпіянатах Беларусі. Вось так дакладным ударам апорнік палешукоў упісаў сваё імя ў гісторыю.

Радасць, праўда, доўжыцца нядоўга. Ужо праз тры хвіліны пасля гістарычнага гола Раеўскага падчас чарговай атакі мазырская дружына занадта захапляецца, чым і карыстаюцца госці - у выніку хуткай контратакі пакінуты сам-насам з мячом на правым флангу Жук адпраўляе круглага міма Яўгена Іваненкі, для якога, дарэчы, гэты матч з'яўляецца дэбютным у складзе каманды з берагоў Прыпяці.

Гэты гол толькі заводзіць мазырчукоў - атакі на вароты суперніка становяцца ўсё больш вострымі. Самым заведзеным, як высвятляецца крыху больш, чым праз 5 хвілін, аказваецца Дзяніс Лапцеў. Відаць, забіць яму вельмі ўжо хочацца. І ён свае жаданні выконвае. Спачатку з гульні, а потым і пасля падачы вуглавога - дубль за дзве хвіліны, і каманды сыходзяць на перапынак пры камфортным для палешукоў ліку.

Другая палова сустрэчы пачынаецца кадравымі пераменамі на полі - адпачываць ідуць Аляксандр Раеўскі і Ігар Слесарчук. З выхадам Максіма Паўлаўца і Руслана Хадаркевіча расклад крыху мяняецца. А «Зорка-БДУ» прыкметна дадае, і дзякуючы дакладнаму ўдару Русецкага скарачае адрыў да аднаго мяча на 54 хвіліне сустрэчы. Інтрыга жыве, ды і гульня ідзе даволі адкрытая і відовішчная, хоць і надвор'е, мякка кажучы, не спрыяе. На 66 хвіліне пасля падачы вуглавога Алег Страхановіч з-за межаў штрафной забівае чацвёрты мяч у вароты гасцей і трохі супакойвае гульню.

«Славія», вядома, працягвае будаваць моманты ля ўладанняў Чаркасава, але лік на табло застаецца нязменным. Да самай 90 хвіліны, калі ў выніку чарговага контрвыпадах гасцей Хадневіч перайграе ў дуэлі мазырскага вартаўніка брамы, прымушаючы ладна панервавацца гледачоў на трыбунах «Юнацтва» яшчэ тры дададзеных хвіліны. На шчасце, больш нічога небяспечнага ў зоне адказнасці Яўгена Іваненкі не ўзнікае, і знакавая для мазырчукоў сустрэча сканчаецца ўдала. «Славія» выйграе ў відовішчным супрацьстаянні, адкрывае лік другой тысячы мячоў у нацыянальных чэмпіянатах і зноў узначальвае турнірную табліцу першай лігі.

Каментар Анатоля Шкляра:

- Ведалі, як будзе гуляць каманда суперніка, ведаючы характар ​​яе галоўнага трэнера - гэта будзе хуткая, актыўная, атакуючая гульня. Да гэтага мы былі гатовыя. Чаго нам не хапіла? Пры гульні ў абароне - аднаго важнага элемента: Валеры Апанаса, які з'яўляецца капітанам і ветэранам нашай каманды. Вы бачылі, што менавіта такога стрыжня, бацькі на полі нам і не хапіла. На самой справе, па такой гульні прапусціць чатыры мячы - гэта нармальна. Але мала таго, што «Славія» стварала моманты, дык мы яшчэ і самі сабе іх стваралі. І яны прывялі да мячоў, скажам так, неабавязковых. Па гульні толькі так. Магу толькі падзякаваць сваім хлопцам, бо забіць тры мяча на чужым полі - гэта дарагога каштуе.

- «Зорка-БДУ» у сераду згуляла са Смалявічамі. У якой ступені гэта адбілася на фізічным стане каманды?

- Вы ведаеце, мы рыхтуемся да сезону амаль паўгады: са студзеня месяца. Сезон толькі пачаўся - згулялі ўсяго восем гульняў. Таму на нашым фізічным стане гэта ніяк не адбілася. Калі б гэта неяк адбівалася, то гэта быў бы грэх нашай трэнерскай працы. Натуральна, псіхалагічны стан пасля гэтага крыўднага паражэння, быў не лепшы. Праблемай было аднавіць каманду чыста псіхалагічна, а фізічна - вы ж бачыце, хлопцы маладыя, гатовыя і хочуць гуляць. Таму па фізічным стане пытанняў няма. Улічваючы яшчэ тое, што мы прыехалі за дзень да матчу.

Каментар Юрыя Пунтуса:

- Вядома, я рады перамозе. Пры ўсёй павазе да Анатоля Аркадзьевіча - гэта ж мой і вучань, і сябар, і паплечнік - мы абыгралі вельмі навучаную, маладую, хуткую каманду. Не буду казаць пра лік, але я лічу, што перамога заслужаная. Адзінае, што я пагаджуся, што мы сёння стварылі і самі, і дзякуючы памылкам суперніка вельмі шмат момантаў. Нават не на чатыры мячы. Але, на жаль, нават такую ​​гульню сканчалі з валідолам. Хлопцы неяк нас не шкадуюць. Вядома, калі лік быў 3:1, хоць і ніхто не думаў, што гэта канец матчу, была нейкая заспакоенасць. Трэба было даць адпачыць Раеўскаму - ён нясе цяжкую ношу ў нас. Самае галоўнае, што яго адсутнасць мне паказала, што без яго і з ім - розныя каманды. Вы ведаеце, што ў яго тры карткі, таму таксама нельга было страціць яго перад выязной гульнёй. Не хачу сказаць, што пасля гэтай замены гульня паламалася, але ўжо не было такой трываласці ў цэнтры. Ёсць прэтэнзіі да нашых цэнтральных абаронцаў, асабліва ў другім тайме. Пры ўсёй павазе да майстэрства і Русецкага, і Хадневіча сёння нельга прапускаць такія галы, калі чалавек забірае мяч у цэнтры поля і потым яшчэ здзекліва перакідае яго праз брамніка. Гэта, вядома, яго майстэрства, якога не хапае пакуль Дзянісу Лапцеву.

Я вялікі прыхільнік атакуючага футбола. Для мяне лік 4:3 лепш, чым 1:0, але ўсё роўна мы вельмі дрэнна згулялі ў абароне, даўшы праявіць сябе гульцам суперніка. Калі яшчэ раз падвесці вынік, то гэта патрэбная і важная перамога, хоць і вельмі цяжкая.

- Нельга не спытаць пра пенальці. Выкананне яго Лапцевым - гэта Ваша ініцыятыва?

- Я не магу лезці, калі ён ужо ўзяў мяч. Не было жорсткай ўстаноўкі, але мы дамовіліся. Памятаеце, я ўжо адказваў на падобнае пытанне пасля забітага Дзянісам пенальці, што калі быў бы Раеўскі на полі, то выконваў бы ён. У гэты раз Саша на полі быў. Не ведаю, чаму да мяча пайшоў Лапцеў - можа, ён быў настолькі ўпэўнены ў сабе. Гэта палка аб двух канцах: з аднаго боку гэтае нахабства і добрае, бо нешматлікія маюць такое ​​спартыўнае нахабства. А па логіцы павінен быў біць Раеўскі: два разы біў, забіў спакойна.

- Калі Лапцеў не забіў, то Вы далі каманду біць Раеўскаму?

- Не, гэта ён, напэўна, успомніў, што ён павінен быў біць :) Пайшоў і выканаў.

- Каманда неяк адзначыць Раеўскага з нагоды забітага ім тысячнага гола «Славіі»?

- Шчыра кажучы, я толькі сёння пра гэта даведаўся. Увогуле, у мяне ёсць такая ідэя: сумесна арганізаваць нейкі вячэру або выезд на шашлыкі. Гэта важна - забіць тысячны гол у гісторыі клуба. Цяпер ён ужо адназначна ўвайшоў у гісторыю. Ўнукі будуць пра яго чытаць.

- Вы адзначылі не самую лепшую гульню ў абароне, а як ацэніце дэбют Іваненкі?

- Я думаю, што ён удала згуляў. Можа быць, калі забіваўся другі мяч, ён рана заняў ляжачую пазіцыю, але ўсё адно ў яго адрас я б нічога не сказаў, бо я ўяўляю, як ён перажываў і хваляваўся. Адзінае, што для дэбюту і для ўпэўненасці не хацелася б, каб столькі ўляцела ў сетку. Але ў яго руках добрая будучыня брамніка. Менавіта ў яго руках, таму што нельга выключаць чалавечы фактар: бо можна ж і нос задраць, і шмат чаго яшчэ. Але характар​​, брамніцкая вывучка і школа ў яго вельмі добрыя.

- Чым быў прадыктаваны выбар яго ў якасці асноўнага брамніка сёння?

- Па-першае, ён надзейны, выдатна працуе на трэніроўках, даказвае. Па-другое, акалічнасці. Валодзя ж ва ўзросце, яму трэба паўзы даваць. Вопыт вопытам, але вы ж разумееце, яму 37 гадоў. Але ён павінен разумець, што змена расце. Я ні ў якім выпадку б не сказаў, што я не задаволены гульнёй Гаева, калі мы прапусцілі чатыры мячы, там яго нельга папракнуць. Але ўсё роўна, калі брамнік прапускае чатыры мячы, трэба неяк комплексна гэтую сітуацыю абыграць.