15 тур Іслач 0:1 "Славiя" Мазыр

Перамога ў суботнім супрацьстаянні з «Іслаччу» давала магчымасць падапечным Юрыя Пунтуса скончыць першую палову сезона ў першай лізе не толькі на мажорнай ноце, але і на першым радку турнірнай табліцы, пакінуўшы ззаду ўсіх канкурэнтаў. Такім чынам, выязная гульня ў Мінску мела важнае не толькі з спаборніцкага, але і з псіхалагічнага пункту гледжання - вельмі прыемна завяршыць першы круг чэмпіянату, з'яўляючыся яго лідэрам.

Першапачаткова меліся некаторыя асцярогі не столькі па гатоўнасці мазырскай каманды і магчымым ходзе гульні, колькі з нагоды гэтакага ранняга пачатку сустрэчы - усё ж такі пры цяперашнім надвор'і пачынаць гульню ў 13.00 здавалася не зусім, скажам так, рацыянальным рашэннем. Аднак, забягаючы наперад, варта адзначыць, што калі ў першым тайме ўсё ж такі значна прыпякала, то ў другой палове сустрэчы стала больш прахладна і здарылася нават нейкае падабенства дажджу. Таксама важна адзначыць якасць поля на САК «Алімпійскі», дзе праходзіла сустрэча - заўсёды прыемна глядзець на хуткую гульню на добрым газоне.

Першы тайм пачаўся з актыўных дзеянняў гаспадароў поля, якія ў стартавай пятнаццаціхвілінцы зладзілі проста аблогу варот Уладзіміра Гаева. Аднак абарона «Славіі» дзейнічала даволі зладжана, перарываючы усялякія спробы ўзяцця варот супернікам. Ды і капітан мазырскай дружыны быў відавочна настроены на тое, каб ўпісаць у гісторыю сваіх выступаў яшчэ адзін «сухар». Хоць, у прынцыпе, лінія атакі ў «Іслачы» выглядала вельмі прыстойна: у пары з Сяргеям Гігевічам арудаваў Раман Волкаў, лепшыя гады якога прыйшліся як раз на выступы ў складзе «Славіі».

Дарэчы, Раман яшчэ ў першым тайме меў тры выдатных моманты для паразы варот, аднак шкадаваў свой ​​былы клуб. На самай справе, большасць часу першага тайма гаспадары вялі сябе цалкам па-гаспадарску: больш валодалі мячом, стваралі небяспечныя моманты. Акрамя вышэйзгаданых Волкава і Гігевіча варта адзначыць гульню Аляксандра Кротава, які, намінальна гуляючы пад нападаючым, адпрацоўваў на ўсёй тэрыторыі поля. Пушкін, як яго называлі партнёры ў гонар знакамітага цёзкі, быў усюды: прарываўся па флангу, ішоў у обыгрыш ў цэнтры, вяртаўся ў абарону.

Хоць і мазырчукі таксама не спалі. Яшчэ ў сярэдзіне першага тайма арбітр не прызначыў у вароты «Іслачы» стоадсоткавы пенальці - пасля ўдару Дзмітрыя Германа, які ішоў відавочна ў створ варот, мяч трапіў у руку абаронцу гаспадароў і вылецеў за межы поля. Суддзя чамусьці паказаў вуглавы ... Але ўсё ж «Славіі» адпацілася - на 42 хвіліне шыкоўную падачу з флангу ў выкананні Дзмітрыя Харытончыка замкнуў сваёй светлай галавой Дзяніс Лапцеў - 1:0.

Варта адзначыць, што яшчэ ў першым тайме «Славіі» прыйшлося правесці дзве вымушаныя замены: ужо на пятай хвіліне Ігар Слесарчук быў вымушаны саступіць месца на поле Юрыю Яркову - у мазырскага ветэрана зноў нешта здарылася з задняй цягліцай сцягна. А на 32 хвіліне поле пакінуў і Алег Страхановіч, які таксама атрымаў пашкоджанне нагі. Яго замяніў малады цёзка - Радчанка. Варта адзначыць, што моладзь у гэты дзень паказала сябе даволі нядрэнна - нездарма Юрый Пунтус казаў пра добрыя перспектывы гэтых хлопцаў.

Другая палова сустрэчы адзначылася узрослай актыўнасцю гасцей - ужо «Славія» не давала прадыхнуць абароне суперніка. Аднак на табло гэта ніяк не адбілася, роўна як і ўсе спробы «Іслачы» адыграцца. Увогуле, мазырчукі атрымалі перамогу з мінімальным лікам і захавалі за сабой першае месца ў турнірнай табліцы, а таксама адрыў у адно ачко ад мікашэвіцкага «Граніту», які ідзе другім.

Каментар Юрыя Пунтуса:

- Думаю, што ў першай лізе ненапружаных матчаў быць не можа. Я сабе задаваў пытанне, ці была ў нас у першым крузе хоць адна гульня, дзе за дзесяць хвілін да канца ўжо было вырашана, і б адпачываў на краі без хвалявання. Такой гульні не было. Усе гульні былі альбо з адрывам у адзін альбо два мяча, а гэта заўсёды напружанне. І сёння я чакаў цяжкай гульні. Каманда нічым не горш, чым тыя, хто змагаецца за самыя высокія месцы. Там жа 80% - гульцы з вышэйшай лігі. І не тыя, хто ўжо дагульвае, а даволі маладыя: Волкаў, Гігевіч, Цішкевіч - ім яшчэ гуляць і гуляць.

Удзячны нашым хлопцам за тое, што праявілі характар​​. Вядома, не без поспеху ўдалася перамога. Але футбол ж з гэтага і складаецца. Гульня была роўная, з багаццем момантаў ля абодвух варот - нават не скажаш, у каго іх было больш. Нам пашанцавала, мы забілі прыгожы гол. Не хочацца нічога казаць аб судзействе, але я лічу, што пры ліку 0:0 быў стоадсоткавы пенальці. Не разумею, чаму ён яго не паставіў - не заўважыць гэта проста было немагчыма. Можа быць, тлумачыў неяк па-свойму.

- Ці былі здзіўлены тым, як высока пачала гуляць "Іслач"?

- Не. Я ведаю сілу і здольнасці гэтай каманды. Толькі здзіўленнем стала, што Халадзінскі - яшчэ адна важная асоба ў «Іслачы», не выйшаў у аснове. Магчыма, трэнер хацеў, каб ён выйшаў і са сваімі свежымі сіламі вырашыў зыход матчу. Хоць, можа, яго і варта было выпусціць у старце. Але гэта ўжо не нашы праблемы. Мы свае праблемы вырашылі.

- Ці задаволеныя якасцю поля?

- Справядліва па-футбольнаму - поле добрай якасці, толькі што трава высакаватая. Калі б яго яшчэ ледзь падстрыгчы, то было б наогул ідэальна.

- Наколькі паўплывалі на гульню вымушаныя замены?

- Вядома, гэта адбілася, бо гэта ключавыя гульцы. Дзякуй Богу, што ў нас было пяць замен. Пакуль незразумела, што здарылася са Слесарчук і Страхановічам. У Ігара своеасаблівы арганізм - у яго ўжо пару разоў былі падобныя выпадкі, і гэта, хутчэй за ўсё не надрыў, а нейкі спазм. Тое ж, хутчэй за ўсё, і ў Страхановіча. Вельмі хочацца быць баяздольнымі да кубкавага матчу, каб ужо ўсё-такі разабрацца з гэтым Гомельчыгунтрансам. А то мне з імі не шанціць, так што момант адказны.

- Першы круг скончаны, як можаце яго ацаніць?

- Я толькі ў захапленні. Калі нехта за намі не назіраў, то і не ведае, што пятага лютага каманда толькі была сабрана, а сёння яна на першым месцы. Таму хлопцам трэба аддаць належнае і сказаць дзякуй. Яны майстры. Ды і моладзь добрая. Нам толькі застаецца працаваць.